In 2003 heb ik een poging gedaan mijn schrijfkwaliteiten te verbeteren door me een jaar lang te verdiepen in proza, toneel, poëzie, scenario en essay(s). Het uiteindelijke resultaat heeft niet echt ergens toegeleid, maar tijdens het opschonen van mijn oude PC kwam ik een aantal teksten tegen die toch best aardig zijn. Dit is dan ook een hele luie poging om mijn blog up-to-date te houden.
De opdracht die bij het onderstaande verhaal hoort: Neem iets negatiefs en schrijf daar positief over...
Noord/Zuidlijn
In de zomer van 1992 werd door de Amsterdamse gemeenteraad besloten dat de hoofdstad toe was aan een verbetering van het openbaar vervoer. Onderzoekcijfers hadden aangetoond dat het op dat moment operatief zijnde bussen- en tramnetwerk, de steeds groter groeiende groep reizigers niet meer aan zou kunnen en dus moest er zo snel mogelijk een alternatief komen. Grondig werd de structuur van de stad bestudeerd en uiteindelijk werd vastgesteld dat een ondergrondse metrolijn de enige oplossing zou zijn.
De techniek had het inmiddels mogelijk gemaakt om onder de oude monumentale stad te bouwen zonder gebouwen te moeten slopen, zoals dat in de jaren zeventig het geval was tijdens de bouw van de Zuid-Oost lijnen. Bovendien bleek een ondergrondse verbinding ook het snelst te zijn. Mede daarom werd dan ook geconcludeerd dat dit een mogelijkheid was om stadsdeel Noord meer bij het centrum te betrekken en dus zou het beginpunt van de desbetreffende metro gelegen zijn op het Buikslotermeerplein en vanaf daar negen en een halve kilometer afleggen om dan zestien minuten later aan te komen in zuid bij het World Trade Centre.
Je zult begrijpen dat ik natuurlijk laaiend enthousiast was toen dit plan bekend werd gemaakt. Immers; wie wil er nu niet binnen zestien minuten van noord naar zuid en dat zonder overstappen. Ik en menig stadsbewoner met mij, stemde dan ook volmondig JA! tijdens het referendum dat in 1992 werd gehouden om de bewoners van Amsterdam democratisch mee te laten beslissen voor of tegen de Noord/Zuidlijn, zoals hij inmiddels gedoopt was.
Inmiddels zijn we tien jaar verder en is het werkelijke bouwen van de metro eindelijk begonnen. Gelukkig heeft de gemeente de bouw zodanig weten aan te pakken dat de hoofdstedelijke bewoners niet eens door hebben dat er van alles gebeurd onder hun voeten. Sterker nog, waarschijnlijk is men alweer vergeten dat ze tien jaar geleden massaal voor de lijn hebben gestemd, wat je hoort er op dit moment bijzonder weinig over. Geen hoger uitgevallen kosten, geen veiligheidsproblemen, geen storingen bij het graven van tunnels tussen heipalen door die al honderden jaren oud zijn. Helemaal niets. En het graven en bouwen gaat erg vlot, zo vlot, dat de eerste reizigers al in 2012 gebruik kunnen maken van deze supersnelle verbinding, slechts twintig jaar nadat het plan op tafel is gekomen.
Nog maar acht jaar te gaan en dan hoeven we geen gebruik meer te maken van die hopeloze overvolle trams die altijd vast zitten in het verkeer. Dan kunnen wij noorderlingen eindelijk op een snelle manier in het zuiden van de stad komen, via een hele handige route met haltes op belangrijke plaatsen als de Kalverstraat en de Albert Cuyp. Ja, ik zie het wel zitten die Noord/Zuidlijn...
